Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest protokołem, który służy do zapewnienia szybkiego i automatycznego centralnego systemu zarządzania, przeznaczonego do dystrybucji adresów IP w obrębie danej sieci. Zawiera on również kilka innych funkcji użytkowych, takich jak konfiguracja odpowiedniej maski podsieci, domyślnej bramy i informacji o serwerze DNS na komputerze lub dowolnej formie urządzenia.

Jak działa DHCP?

DHCP działa na warstwie aplikacyjnej stosu TCP (Transmission control protocol) w celu dynamicznego przydzielania adresów IP różnym urządzeniom, jak również przydzielania różnych informacji konfiguracyjnych klientom DHCP. Użytkownicy muszą być świadomi, że protokół DHCP jest protokołem klient-serwer. Oznacza to, że serwery zarządzają listą już zgromadzonych unikalnych adresów IP oraz informacjami o kilku parametrach konfiguracyjnych. Urządzenia skonfigurowane z DHCP wysyłają zapytanie do serwera DHCP w celu uzyskania informacji dotyczących konfiguracji sieci. Następnie urządzenie zazwyczaj wysyła zapytanie o informacje w kilka sekund po uruchomieniu systemu. Serwer DHCP odpowiada na urządzenie zgłaszające żądanie, podając informacje konfiguracyjne dotyczące adresu IP określonego przez administratora sieci. Obejmuje to również określone rodzaje adresów IP dla tego konkretnego okresu czasu, który jest faktycznie nazywany dzierżawą, dla ważnego przydziału. Następnie serwer DHCP odświeża przydział, tak aby urządzenie lub klient DHCP mógł żądać tych samych parametrów, po czym ten sam proces może być wykonany ponownie.

Jakie DHCP ma korzyści?

W większości przypadków korzyści płynące z zastosowania DHCP są ściśle związane z jego główną funkcją

1. Urządzenie, które musi zostać podłączone do sieci, musi zostać odpowiednio skonfigurowane, aby mogło prawidłowo komunikować się z daną siecią. Ponieważ DHCP zapewnia automatyczną konfigurację, jest ona powszechnie stosowana w prawie każdym urządzeniu, które chce podłączyć się do określonej sieci. Dotyczy to urządzeń takich jak komputery, przełączniki, smartfony, konsole do gier i wiele innych urządzeń.

2. Ze względu na dynamiczną funkcję przydzielania adresów IP przez DHCP, szanse na posiadanie tego samego adresu IP, co prowadziłoby do komplikacji, są drastycznie zmniejszone. Oznacza to również, że łatwiej jest uruchomić ręcznie zarządzane statyczne IP.

3. Posiadanie DHCP ułatwi również zarządzanie i manipulację siecią. Dzieje się tak, ponieważ każde urządzenie w sieci ma możliwość uzyskania adresu IP przy użyciu domyślnej konfiguracji sieci, która posiada automatyczny system, który wygeneruje adres IP. Jedyną alternatywą jest ręczne przypisywanie adresów do każdego z urządzeń i komputerów w tej sieci.

4. Ponieważ urządzenia w sieci mogą automatycznie uzyskiwać adresy IP, mogą swobodnie przemieszczać się z jednego urządzenia do drugiego bez większego wysiłku. Jest to naprawdę pomocne, gdy chodzi o małe urządzenia ręczne używane w miejscu pracy.

5. Zazwyczaj, gdy urządzenie uzyska adres IP wygenerowany przez serwer DHCP, ten adres IP będzie stopniowo wycofywany przez inny za każdym razem, gdy urządzenie ponownie dołączy do sieci.

Istnieje wiele różnych zalet korzystania z DHCP, a także kilka wad. Jednak wady są w rzeczywistości dość specyficzne i mogą nie mieć wpływu na użytkownika. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownik chce mieć określony ręczny adres IP. Administrator sieci będzie musiał przejść przez szereg procesów, takich jak sprawdzenie, czy adres IP jest dostępny, przed przypisaniem temu urządzeniu nowego adresu IP. Zajmuje to trochę czasu, ale nie jest tak powszechne. Zmieniające się dynamiczne adresy IP nie powinny być wykorzystywane w konkretnych urządzeniach, które zazwyczaj są stacjonarne i nie są trzymane w ręku, takich jak drukarki i serwery plików. Chociaż urządzenia te są zazwyczaj używane przez wiele osób w biurze, jest to w rzeczywistości dość niepraktyczne, aby te urządzenia stacjonarne miały stale zmieniający się adres IP. Posiadanie ciągle zmieniającego się adresu IP dla urządzeń stacjonarnych tylko skomplikuje sprawę.

1. Instalacja serwera DHCP.

Uruchamiamy "Menedżer serwera" i wybieramy "Dodaj role i funkcje".
Uruchamia się "Kreator dodawania ról i funkcji" - naciskamy "Dalej".
Pozostawiamy pierwszą opcję i naciskamy "Dalej".
Wybieramy nasz serwer (innego nie mamy) i naciskamy "Dalej".
Zaznaczamy "DHCP".
Pojawi nam się podczas zaznaczania takie okno z informacją jakie funkcje zostaną dołączone do tej roli. Naciskamy "Dodaj funkcje".
Mamy już naszą rolę zaznaczoną - naciskamy "Dalej".
Możemy jeszcze coś dodać do instalacji, ale my tego nie robimy i naciskamy "Dalej".
Jeszcze informacja o samej usłudze, którą instalujemy i naciskamy "Dalej".
Zaznaczamy restart komputera jeśli zaistnieje taka konieczność, naciskamy "Tak" i "Zainstaluj".
Musimy trochę poczekać aż się rola zainstaluje. Można proces instalacji "zamknąć", a góry i tak będzie widać, że nie został on formalnie zamknięty tylko trwa nadal.
Klikamy w naszą "chorągiewkę" i wybieramy "Dokończ konfigurację funkcji DHCP".
Pojawi się okno kreatora konfiguracji i naciskamy "Dalej".
Podajemy dane użytkownika, który będzie miał uprawnienia autoryzacyjne serwera DHCP w usłudze Active Directory. Możemy wpisać innego użytkownika, jednak my pozostawiamy Administratora i klikamy "Potwierdź".
W ostatnim oknie mamy podsumowanie i klikamy "Zamknij".

2. Konfiguracja serwera DHCP.

Z "Menedżera serwera" klikamy "Narzędzia" i wybieramy "DHCP".
Widzimy okno menedżera serwera DHCP. Sprawdzamy czy jest autoryzowany - klikamy PPM na nim.
Nasz serwer powinien być autoryzowany, ponieważ instalowaliśmy Active Directory i DHCP na tej samej maszynie. Wtedy autoryzacja wykonuje się automatycznie. Gdyby nie był trzeba kliknąć "Autoryzuj".
Teraz stworzymy sobie zakresy serwera DHCP dla protokołu IPv4. Klikamy na IPv4 PPM i "Nowy Zakres".
Uruchamia się kreator - naciskamy "Dalej".
Podajemy nazwę naszego zakresu, opis i naciskamy "Dalej".
Następnie podajemy pulę adresów oraz maskę podsieci i naciskamy "Dalej".
Można wykluczyć jakiś adres IP z tej puli, ale my tego nie będziemy robić - naciskamy "Dalej".
Ustawiamy czas dzierżawy adresu IP (u nas 8 godzin) i naciskamy "Dalej".
Możemy opcjonalnie jeszcze skonfigurować kilka opcji (adres routera, DNS) - naciskamy "Dalej".
Podajemy adres IP naszego serwera i pamiętajmy aby kliknąć "Dodaj", a dopiero potem "Dalej".
Możemy określić adresy serwerów DNS z jakich chcemy korzystać w naszej sieci i opcjonalnie nazwę domeny. My pozostajemy przy naszych ustawieniach i klikamy "Dalej".
Jeżeli korzystamy z serwerów WINS to możemy je tutaj podać. My nic nie wpisujemy i naciskamy "Dalej"
Aktywujemy utworzony przez nasz zakres naciskając "Dalej"
Kończymy pracę kreatora naciskając "Zakończ".
I widzimy już skonfigurowany nowy zakres serwera DHCP.
Logujemy się teraz z klienta i sprawdzamy w wierszu poleceń jego adres IP. Jest to adres, który wpisany jest statycznie i nie należy do określonej przez nas puli.
Teraz uruchamiamy komputer kliencki i we "Właściwościach" karty sieciowej ustawiamy automatyczne pobieranie adresów. Po tej zmianie wystarczy włączyć i wyłączyć kartę sieciową i powinniśmy uzyskać adres z naszej puli ustawionej na serwerze DHCP.
Uruchamiamy na kliencie wiersz poleceń, wpisujemy ipconfig /all i sprawdzamy adres IP. Jak widać pobrany adres to 192.168.10.150, a więc pierwszy z puli serwera DHCP.
Sprawdzamy jeszcze na serwerze czy nasz komputer jest podłączony do serwera DHCP i widziamy, że w "Dzierżawy adresów" figuruje nasz komputer.

3. Wykluczanie adresów IP.

Spróbujemy jeszcze wykluczyć jakieś adresy. Najlepiej początkowe, aby sprawdzić czy wykluczenie działa. Na opcji "Pula adresów" klikamy PPM i wybieramy "Nowy zakres wykluczenia".
Wykluczymy trzy pierwsze adresy i klikamy "Zamknij".
I widzimy na serwerze, że pojawił się wpis dotyczący wykluczeń.
Teraz na kliencie musimy włączyć i wyłączyć kartę sieciową i powinniśmy uzyskać adres IP z pominięciem tych wykluczonych.\